Shopping Cart

Geen producten in de winkelwagen.

Complementaire geneeswijzen

"Dat wil er bij mij niet in… Oké, bij kruidenmiddelen neem je nog iets in, maar bij homeopathie zit er niets meer van die plant in het water en toch zou het werken!"

Deze opmerking, die ik een tijdje geleden hoorde, heeft me doen besluiten om wat uit te gaan leggen op de website over energetische geneeskunde. Hoe kan het dat je beter wordt terwijl je niets inneemt?
 
Belangrijk voor het begrip van onderstaande is om het zonder scepsis te lezen, maar om je open te stellen voor de mogelijkheid dat je iets duidelijk wordt gemaakt. Scepsis is namelijk iets anders dan twijfel, scepsis is een heel sterk geloof in het tegenovergestelde. Hierdoor sluit je je af voor andere mogelijkheden. Als je na lezen en afwegen toch twijfelt: prima! Iedereen gaat zijn eigen weg in dit leven.

Holistische geneeswijzen

Eerst even iets over holistische geneeswijzen. Een holistische benadering wil zeggen dat je er vanuit gaat dat lichaam en geest onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Soms werkt het beter om via het lichaam te genezen, soms via de geest, en vaak een combinatie van beide. ‘Geest’ is echter nogal een breed terrein. Je kunt deze verder onderverdelen in mentaal (ook rationeel, psychisch of verstandelijk genoemd), emotioneel en spiritueel. Mentale problemen uiten zich als vastzittende overtuigingen, emotionele problemen als vastzittende emoties (vaak niet die zich wèl uiten, maar die zich niet uiten) en spirituele problemen bijvoorbeeld als doelloosheid, ‘jezelf kwijt zijn’, ‘de weg niet meer kunnen vinden’, etc. Echte genezing houdt in dat het probleem op al deze niveaus wordt opgelost, actief of passief.

Door deze onlosmakelijke verbinding kunnen psychische problemen zich uiten in bijvoorbeeld hoofdpijn, rugpijn, zweten of welke andere fysieke kwaal dan ook. Hierdoor gaat het zoeken naar een oplossing voor een klacht een stuk dieper dan het behandelen van de kwaal alleen. Als je hoofdpijn bijvoorbeeld verdwijnt met een pijnstiller maar later terug komt, dan is er geen echte genezing.

In principe zijn wij gezond. Dat betekent dat ons systeem in staat is om zelfstandig te reageren als er fouten optreden die onze gezondheid beïnvloeden. Dit is ons zelfgenezend vermogen. Symptoombestrijdende medicijnen gunnen het lichaam (wat) rust, waardoor dit zelfgenezende vermogen beter zijn werk kan doen. Wat de echte oorzaak van de klacht is wordt in dat geval niet naar gekeken, en dat is ook niet altijd nodig.

Als die hoofdpijn echter terug blijft komen, zonder dat daar een fysieke oorzaak voor lijkt te zijn, dan is het dus mogelijk dat de oorzaak spiritueel, mentaal of emotioneel van aard is. Die hoofdpijn kan er best op wijzen dat er een stuk verwerking nodig is die te maken heeft met andere pijn, die ooit lang geleden is ontstaan.

En zo kun je met rugpijn in een praatgroep voor slachtoffers van een misdrijf terecht komen, en als je een burn-out hebt bij een sportvereniging. Overigens is ‘holistisch’ wel een beetje modewoord: als je naar een natuurgenezer gaat die alleen naar je klacht kijkt en een kruidenmiddel voorschrijft, dan werkt ie gewoon symptomatisch. Het wordt al anders als ie ook naar je mensbeeld kijkt. Omgekeerd zou ik ook niet willen zeggen dat in de reguliere geneeskunde alleen symptomatisch wordt gewerkt.

Je kunt rustig stellen dat iedere ziekte een mentale component heeft, en psychosomatisch van oorsprong is. Een bekende uitspraak is, dat ziekte de beste manier is van ons systeem om aan te geven dat er iets aan de hand is. Daarbij is de ziekte dus slechts een uiting, een symptoom. De werkelijke oorzaak ligt daarachter verscholen. Er wordt ook wel gezegd dat de enige ziekte stress is, maar dat stress vele verschijningsvormen heeft. Dit wil overigens niet zeggen dat je je gestrest moet voelen als je ziek bent, vaker is het een onderbewust proces, iets wat genezen wil worden.

Ziekte is dus een signaal. En aangezien er veel ziektes zijn, zijn er dus veel signalen mogelijk. Een bekend boek hierover is ‘De sleutel tot zelf-bevrijding’ van Christiane Beerlandt, die daarin de psychologische achtergrond beschrijft van zo’n 1100 ziektes. Dit wordt metafysica genoemd.

Informatieve geneeswijzen

Hoe kun je vervolgens een ziekte bestrijden?

Om te beginnen: door zelfreflectie en je zelfkennis te vergroten. De eerste stap naar echte genezing is altijd bewustwording. Als je je niet bewust bent van het proces, dan kan dat later zo terugkeren als de condities daar naar zijn.
Belangrijk daarbij is het besef dat wij méér zijn dan alleen ons lichaam. Onze cellen zijn doordrongen met levensenergie, die je Ki, Chi of Prana zou kunnen noemen. Deze levensenergie staat voor onze bezieling, onze spirit.

Er zijn veel verschillende geneeswijzen mogelijk. Denk eens aan al die verschillende soorten therapie die bestaan. De één niet beter of slechter dan de ander, maar ieder persoon reageert wel op iedere therapie weer anders. Het is dus een soort persoonlijke zoektocht naar genezing. En dat moet ook, want het gaat om je persoonlijke genezing, waar je alleen zelf verantwoordelijk voor bent.

Al die verschillende geneeswijzen berusten op één of meer van de volgende grondslagen:

Informatieve (of informationele) therapie wordt ook vaak energetische therapie genoemd. In principe is alles energie. Ook onze fysieke wereld is een (tastbare) vorm van energie. Het verschil tussen energetisch en informatief is dat de laatste (nog) niet d.m.v. instrumenten meetbaar is. Om informatieve geneeskunde te verklaren wordt vaak gezegd dat alles zijn trilling heeft, dus energie is.

Om te verklaren wat informatieve therapie inhoudt zal ik eerst twee voorbeelden noemen van gebeurtenissen die daar verband mee houden:

– Onderzoekers op het Japanse eiland Koshima voerden in 1952 zoete aardappelen aan een makakenkolonie. Deze aardappelen gooiden ze gewoon in de vieze modder. De makaken vonden het niets, maar honger maakt rauwe bonen zoet, dus aten ze de aardappelen. Na een tijd kwam er echter een jong op het idee om de aardappelen in een beekje te wassen voor het opeten. Een tijd later was er nog een makaak die dat ging doen, en door de jaren heen waren er steeds meer die hun aardappelen wasten voor het eten. Zes jaar later waren er zo’n 100 makaken die deze gewoonte hadden aangeleerd. Dat was een soort keerpunt, opeens begonnen alle makaken hun aardappelen te wassen. Opvallend genoeg niet alleen op dit eiland, maar ook op de andere eilanden waar geen onderling fysiek contact mee was. De conclusie was dat de makaken, en hypothetisch gezien ook de andere diersoorten, een soort collectief bewustzijnsveld bezitten die deze overdracht mogelijk maakt. Dat bewustzijnsveld wordt ook een morfisch veld genoemd.
Uiteraard zijn dit soort proeven daarna veelvuldig herhaald. Ook met mensen, o.a. door hun puzzels te geven. Ook daarbij bleek dat het oplossen daarvan significant sneller ging nadat de puzzel door 100 personen was opgelost. Ook mensen hebben een collectief bewustzijn.

Het verschijnsel op zich wordt nog altijd ‘de honderdste aap’ genoemd.

– In 1993 is er gedurende de zomer in Washington DC als experiment door 4000 mensen enkele uren per dag gemediteerd, met de intentie de misdaadcijfers omlaag te brengen. Voor dit onderzoek was in een aantal experimenten met kleinere setting vastgesteld dat 25 % haalbaar zou zijn. De autoriteiten waren bijzonder sceptisch. Het beoogde doel werd echter gehaald.

Met deze 2 voorbeelden wil ik duidelijk maken dat wij verbonden zijn met deze bewustzijnvelden. Eigenlijk is ‘verbonden’ nog niet eens goed uitgedrukt, we zijn er één mee.

De energieoverdracht tussen het individu en de energetische velden is informatie. Dit niveau van uitwisseling wordt quantum level (kwantumniveau) genoemd. Onderzoeken in de laatste decennia laten steeds duidelijker zien dat dit klaarblijkelijk geschiedt d.m.v. fotonen, vrije lichtdeeltjes die tussen beide werkelijkheden heen en weer schieten.

Homeopathie, maar ook regressietherapie, Reiki e.d., beïnvloeden ons op informatief niveau, en hebben daardoor dus een heel andere ingang dan biochemie. Dat wil niet zeggen dat het altijd beter is, ieder mens en iedere situatie is verschillend.

Licht veroorzaakt ruis. Anders gezegd: de fotonen in de energetische velden veroorzaken ruis. Denk ook aan zonnevlekken en de invloed daarvan op ruis op de radio. Ruis is een signaal wat door ons niet beïnvloed lijkt te worden, de waarde ervan is louter willekeurig, toevallig. Maar wat is toeval? Denk eens terug aan situaties die je voor toevallig hebt gehouden. Dan blijkt dat wat je toeval noemt, eigenlijk betekent dat je geen oorzaak weet voor hetgeen gebeurd is. ‘Toeval’ is dus gebrek aan kennis. Het is al duizenden jaren bij sjamanen, medicijnmensen, priesters en andere mystici bekend dat toeval niet bestaat. Aan het begin van de vorige eeuw was de psycholoog Jung de eerste westerling die dit beschreef. Hij noemde het ‘synchroniciteit’. ‘Samenvallen’ kun je ook zeggen, of ‘het valt je toe’.

Ruis is goed te meten. Zowel direct (electronisch) als indirect (bijv. met pendel of biotensor). De directe methode wordt bijvoorbeeld gebruikt bij radionica, de indirecte bij NMT.

Al in de jaren ’90 ontdekten onderzoekers van PEAR (Princeton Anomalies Research Institute) dat ruis inderdaad niet zo willekeurig is als het lijkt. Door een intentie mee te geven aan de ruisgenerator blijkt deze beïnvloed te worden. Over de oorzaak kun je lang filosoferen, maar ruis blijkt te ‘resoneren’ op de intentie die is meegegeven. Erg bekend zijn bijvoorbeeld de onderzoeksresultaten waarbij een toevalsgenerator de stemming meet van de bevolking tijdens het instorten van de Twin Towers op 9/11, bij de begrafenis van lady Di en tijdens de rechtspraak van O J Simpson. Vanuit PEAR is een wereldwijd onderzoek opgestart naar collectief bewustzijn waaraan 30 universiteiten deelnemen ( het ‘Global Consciousness Project’).

Het heeft even geduurd voordat er fysici op het idee kwamen om dit principe te integreren in een instrument wat gebruikt kan worden voor gezondheidsonderzoek. Sinds enige jaren is er een handjevol apparatuur op de markt wat hier gebruik van maakt. Deze kunnen, door persoonlijke gegevens en eventueel symptoombeschrijvingen te gebruiken, onderzoeken welke oorzaken en remedies daar het meest op resoneren.

Masaru Emoto

Hoewel we steeds meer zicht hebben op de werking van dit soort informatieve processen, blijft er tot op heden nogal wat giswerk bestaan: je ziet dat het werkt, maar verklaringen hoe het werkt bestaan grotendeels uit hypothesen. Om het toch een beetje inzichtelijker te maken wil ik nog iets vertellen over het werk van Masaru Emoto. Emoto is een Japanse geleerde die heel specifiek onderzoek heeft ontwikkeld: hoe zou je kunnen meten wat de invloed is die informatie heeft op onze processen?

Om dit te onderzoeken bevroor Emoto gedestilleerd water en fotografeerde vervolgens dunne plakken van de kristallen die het ijs vormde. Vervolgens gaf ie het water informatie, hij gaf een boodschap mee door het te schrijven op het buisje waar het water in zat. 

Door de ijskristallen die dit water vormde te fotograferen bleek dat de structuur ervan veranderd was. Ook deed hij proeven met water wat gezegend werd, en wat aan allerlei soorten muziek werd blootgesteld. Zie de afbeelding als voorbeeld. 

Het idee is niet bepaald nieuw. Rond 1800 kwam Samuel Hahnemann, de grondlegger van de klassieke homeopathie, bij het ontbreken van een remedie al tot de ontdekking dat het schrijven van de naam van een plant op een buisje met water ook effect had. En ook is bekend dat placebo’s soms verrassend veel effect hebben. Eigenlijk zou het mooi zijn om eens een dubbelblind onderzoek te doen, waarbij de ene helft van de placebo’s wel is ingestraald, en de andere helft niet.

Het blijft hypothetisch, maar het is in ieder geval duidelijk zichtbaar dat de informatie het water beïnvloedt. Nog even in de herinnering halen: wij bestaan ook voor het grootste deel uit water. Alleen daarom al is het zeer aannemelijk dat informatie op ons dezelfde uitwerking zal hebben.

En dan gaat het dus niet meer om stofjes die je in moet nemen, maar kom je in de wereld van biofeedback, Reiki, affirmaties, homeopathie en NMT.