Mura – Zelf ben ik moeder van 4 prachtige kinderen. Allemaal met hun eigen bagage, hun moeilijkheden en gemakkelijkheden. Eén van hen is bij ons geboren, de andere 3 zijn op andere wijze bij ons komen wonen. Ik vind het een eer om deze kinderen samen met hun eigen ouders te mogen voorbereiden op de grote wereld. Door hen ben ik de weg van energiewerk ingeslagen. Ik zag hoe snel dit aanslaat bij kinderen, hoe effectief het is. Tot op dat moment had ik in de reguliere gezondheidszorg met kinderen en verstandelijk gehandicapten gewerkt. Daar heb ik ervaren dat er zo vaak geen oplossing voor probleemgedrag is. Terwijl, als je goed kijkt, het kind het zelf aan geeft. Om zo maar te zeggen: het kind kan z’n eigen was doen.
Ik begeleid kinderen in hun groeiproces daar waar nodig. Ik ben alleen het extra steuntje. Ze hebben niet voor niets deze ouders gekozen voor dit leven. En moeten het dus ook met hen proberen te klaren. Als kinderen voor begeleiding komen raken de ouders zelf ook vaak in een ontwikkelingsproces. Met alle mooie gevolgen van dien. Want wat is er mooier dan dat ouders en kinderen meer harmonie in hun leven scheppen.
Voor kinderen is het meestal eenvoudiger hun moeilijkheden op te lossen. Dit heeft meerdere redenen. Zo is hun leven korter, dus is er vaak minder opgedane pijn. Kinderen kunnen door hun onbevangenheid veel sneller bij de oorzaak van hun problemen komen. Volwassenen worden vaak tegengewerkt door rationele vermogens (piekeren, overtuigingen, etc.). Als ouder heb je er vaak geen weet van wat het kind als trauma ervaart, omdat je denkt dat het zo’n kleinigheidje is. Als kinderen iets traumatisch mee maken verliezen ze een stukje van zich zelf: een stukje vreugde, onbevangenheid, levenslust. Tijdens de sessies met kinderen haal ik samen met hen die stukjes terug die ze verloren zijn. Hierdoor kunnen de opgelopen pijn en verdriet verwerkt en getransformeerd worden.
De kinderen van nu (zo vanaf 1990) worden met een heel ander bewustzijn geboren. Zij hoeven niet te leren door pijn en kunnen de pijn dus ook veel sneller loslaten. In een vertrouwde omgeving geven ze al heel snel aan waar de knelpunten zitten. Kinderen staan nog heel dicht bij de Bron waaruit we allemaal geboren worden. Zij hebben een taak in de nieuwe tijd waarin we nu zijn aangeland. Vaak maken ze sneller contact met begeleiders vanuit andere werelden of hebben dat al. Dit kan soms ook beangstigend zijn voor een kind, omdat het niet weet wat het er mee moet.
Deze “nieuwe” kinderen hebben veelal de mogelijkheid om hun ouders bewust te maken van hun levensproces. Niet in woorden, maar als spiegel. Het zijn baanbrekers om de wereld naar een hoger plan te brengen. Door hun eigen gedrag laten ze zien waar de knelpunten zitten bij de ouders.
Motto van deze tijd is dan ook dat we kinderen krijgen om van te leren. Wij vaak meer van hen dan zij van ons. Dat neemt echter niet weg dat ze wel gewoon opgevoed moeten worden. Dat ze structuur in hun leven nodig hebben en hun eigen leerstukken in dit leven mogen uitwerken. Dus boven alles gewoon kind zijn!